โซล่าเซลล์ (Solar cell ) คือ เทคโนโลยีพลังงานทางเลือกในการผลิตไฟฟ้าจากพลังงานแสงอาทิตย์ ซึ่งอุปกรณ์จะทำจากสารกึ่งตัวนำ ที่มีความสามารถในการแปลงพลังงานแสงอาทิตย์ (ความเข้มแสง) ที่ตกกระทบตัวสารกึ่งตัวนำเพื่อเปลี่ยนมาเป็นพลังงานไฟฟ้ากระแสตรง (DC Current) ไฟฟ้าที่ผลิตได้จากแผงโซล่าเซลล์จะแปรผันตรงกับความเข้มแสง (ความเข้มแสงมากได้พลังงานไฟฟ้ามาก ความเข้มแสงน้อยได้พลังงานไฟฟ้าน้อย)

แผงโซล่าเซลล์ จะทำหน้าที่แปลงพลังงานแสงอาทิตย์ให้เป็นพลังงานไฟฟ้า ซึ่งไฟฟ้าที่ผลิตได้จะเป็นกระแสตรง (DC Current) เหมือนไฟฟ้าจากแบตเตอรี่ ที่มีขั้วบวกและขั้วลบ ซึ่งแผงโซล่าเซลล์จะผลิตไฟฟ้าจากความเข้มแสง (ไม่ใช่ความร้อน)

แผงโซล่าเซลล์ หรือ เซลล์โฟโตโวลตาอิก (Photovoltaic cell) จะประกอบไปด้วยสารซิลิคอน (Silicon) 2 ชนิด คือ N-Type และ P-Type เมื่อแสงแดดซึ่งเป็นคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้ากระทบสารกึ่งตัวนำ ก็จะเกิดการถ่ายทอดพลังงานระหว่างกัน

N-Type คือ แผ่นซิลิคอนที่ผ่านการโดปปิ้งด้วยสารฟอสฟอรัส ทำให้มีคุณสมบัติเป็นตัวส่งอิเล็คตรอนเมื่อได้รับพลังงานจากแสงอาทิตย์

P-Type คือ แผ่นซิลิคอนที่ผ่านการโดปปิ้งด้วยสารโบรอน ทำให้โครงสร้างของอะตอมสูญเสียอิเล็คตรอน (โฮล) ทำให้มีคุณสมบัติเป็นตัวรับ เมื่อได้รับพลังงานจากแสงอาทิตย์ รอยต่อระหว่าง P-Type และ N-Type จะเกิดการเคลื่อนของอิเล็คตรอน ซึ่งการเคลื่อนที่ของอิเล็คตรอนนี้ก็คือการไหลของกระแสไฟฟ้านั่นเอง ซึ่งจะเกิดแค่ชั่วขณะ

แต่เมื่อมีพลังงานแสงอาทิตย์ส่องมาที่รอยต่อระหว่าง P-Type และ N-Type จะเกิดการกระตุ้นให้เกิดการเคลื่อนที่ของอิเล็คตรอนอย่างต่อเนื่องไปสู่ขั้วไฟฟ้าและออกไปสู่วงจรภายนอก เกิดเป็นการผลิตกระแสไฟฟ้าจากโซล่าเซลล์ และแรงดันไฟฟ้าอยู่ที่ประมาณ 0.5V ทำให้ในการใช้จริงจะต้องมีการต่ออนุกรม เซลล์หลายๆตัวเข้าด้วยกัน ทำให้ได้แรงดันไฟฟ้าที่สูงขึ้น และหากต้องการกระแสไฟฟ้าที่สูงขึ้น ก็สามารถทำได้โดยการต่อขนานกัน ซึ่งการต่อขนานหรืออนุกรมเข้าด้วยกันนั้นเป็นการเพิ่มกำลังไฟฟ้าในแผงโซล่าเซลล์ในแผงก่อนนำไปใช้งาน